Alleen ga je sneller, samen kom je verder...

Enkele maanden geleden zag ik het allemaal even niet meer zitten... Waar was ik mee bezig, waar deed ik het allemaal voor en vooral waarom bleef ik er mijn tijd toch insteken.

De vragen kwamen grotendeels uit professionele hoek, maar achteraf besefte ik dat het toch ook met mezelf als persoon te maken, met mijn eigen balans.

Ik ging op zoek naar hulp en vond deze onder de vorm van een loopbaancoach.

Enkele gesprekken brachten voor mij heel wat helderheid en ik zag plots waar ik vast zat.

Het waren fijne gesprekken die helemaal niet 'zwaar' aanvoelden en nadien had ik steeds weer nieuwe inzichten én zag ik nieuwe mogelijkheden.

Al enkele jaren werk ik als gezinscoach. Het werken met gezinnen én mijn eigen ervaring bij de loopbaancoach verhelderden voor mij ook een beetje hoe het komt dat sommige ouders ten einde raad zijn.

Er wordt vaak gesproken over 'work-life balance' en je vindt er tijdens het surfen op het internet al best wat coaches voor. Enkele gesprekken met deze mensen kunnen voorkomen dat je in een burnout geraakt of er weer terug uit geraakt.

Maar wat ik leerde is dat je als ouder óók een burnout kan krijgen, niet van te werken, maar wel van het ouderschap op zich.

Ik deed een korte bevraging onder een aantal mensen en wat bleek: 80% van de bevraagde personen gaf aan dat het ouderschap hen behoorlijk veel tot heel veel stress bezorgt en 70% geeft aan dat het ouderschap hun leven matig tot gemiddeld uit balans brengt.

Dit bevestigde wat ik al langer dacht en ook bij mezelf merkte vroeger, nl. dat ook 'ouder' zijn een serieuze job is waaraan heel wat verwachtingen verbonden zijn.

Veel van deze verwachtingen leggen we echter onszelf op en komen niet van buitenaf.

Want wie beslist dat er elke dag een vers gekookte maaltijd op tafel MOET staan, of dat je kinderen meerdere hobby's MOETEN hebben om nog maar te zwijgen van uitstappen te MOETEN doen in de weekends ...

Hier een betere kijk op krijgen en alternatieven voor zoeken, kan vaak al heel wat rust brengen.

In de bevraging peilde ik ook naar de behoefte om met iemand van buitenaf te kunnen praten over opvoeding, over hoe je het ouderschap haalbaar kan maken en je weer meer kan genieten van je gezin. Wat blijkt ?: 90% van de bevraagde personen blijkt hier in meer of mindere maten nood aan te hebben.

Inhoudelijk zou dit volgens hen dan gaan over time management in je gezin, gelijkenissen en verschillen in opvoedingsstijl tussen beide (plus-) / ouders en eigen opvoedingsstijl.

Eigenlijk niets wat ik niet verwachtte.

Ik ga hier heel graag mee aan de slag, want ik weet uit ondervinding hoe fijn het is met iemand anders te 'sparren' over wat je bezighoudt of soms zelfs tegenhoudt .

Uiteraard kan niemand anders voor jou bepalen wat je wel of niet moet of kan doen. Maar dat is nu net het fijne aan coaching, de ideeën komen uit jezelf, je coach gaat helpen ze naar boven te halen maar jij blijft ten allen tijden de regie in handen houden.

Nieuwsgierig geworden naar mij of wat ik voor je kan betekenen ?

Neem eens een kijkje op mijn website :

www.be-epositive.com en ontdek welke coachings er mogelijk zijn.

Een mooie zienswijze die me onlangs werd meegegeven :

"verander 'ik moet' in 'ik wil' en ontdek dat je veel vrijer bent dan je dacht!"

Ik wens jullie heel veel plezier toe met jullie gezin !